Miniarki należą do rządu Muchówki.
To muchy czarno-żółte, błyszczące, o długości do 2-3 mm, posiadające parę opalizujących, przeźroczystych skrzydeł. Zapłodniona samica składa pojedynczo 20-30 jaj na górnej stronie liści. Larwa jest przeźroczysta o jasnozielonym zabarwieniu i dorasta do 3 mm długości. Poczwarka koloru złotożółtego lub ciemnobrązowego w zależności od gatunku przepoczwarza się na powierzchni liścia lub w glebie. Miniarki zimują zwykle w glebie pod roślinami, na których żerowały larwy. W ciągu roku rozwija się do 4 pokoleń.
Szkodliwe są larwy, które wgryzają się do środka liści i tam w ukryciu żerują. Wyjadają tkanki miękiszu, pozostawiają zaś dolną i górną skórkę (mówi się, że minują liście), dlatego na zewnątrz nie widać żadnych szkodników.
Jeśli jednak spojrzy się na liść pod światło, w prześwitujących miejscach można zobaczyć drobniutkie larwy.
Przy silnym uszkodzeniu liście zamierają, a następnie opadają, co prowadzi do zamierania roślin i straty plonu. Poprzez zranienia do roślin mogą wnikać patogeny. Ślady po żerowaniu larw obniżają wartość estetyczną roślin ozdobnych.
Do najszkodliwszych gatunków miniarek należy: miniarka psiankowianka (Liriomyza bryoniae), miniarka powszechnianka (Liriomyza strigata), miniarka szklarniówka (Liriomyza huidobrensis) oraz miniarka ciepłolubka (Liriomyza trifolii).