OPUCHLAKI I PĘDRAKI

Opuchlaki należą do rodziny ryjkowcowatych (Curculionidae)

Są to ryjkowce charakteryzujące się płaskorozszerzonym końcem ryjka. Chrząszcze te osiągają znaczne rozmiary nawet do 13 – 15 mm długości. Barwa podstawowa postaci dorosłej to barwa ciemna z jaśniejszymi łuskami na pokrywach. Larwy są beznogie, zgięte o barwie białokremowej z ciemniejszą głową, osiągają do 11 mm długości.

Owad jest polifagiem.

W podłożu, między korzeniami roślin, zimują larwy, które wiosną przepoczwarczają się w dorosłego chrząszcza. Dorosłe owady w warunkach polowych pojawiają się w końcu maja lub w czerwcu. Wtedy właśnie składają jaja.  Dorosłe chrząszcze wygryzają nieregularne dziury w liściach, mogą uszkadzać młode pędy. Opuchlaki są aktywne nocą.

Najbardziej szkodliwe są larwy. Przegryzają skórkę korzeni, a powstałe w ten sposób rany stają się wrotami infekcji grzybowych. Ponadto larwy zjadają korzenie włośnikowe i przerywają tkanki przewodzące, przez co rośliny nie są w stanie pobierać z gleby składników pokarmowych ani wody.

Zaatakowane rośliny przez larwy i dorosłe osobniki początkowo podsychają i przeważnie obumierają.

Najpopularniejsze szkodniki wśród opuchlaków to

  • opuchlak truskawkowiec Otiorhynchus sulcatus
  • opuchlak rudonóg Otiorhynchus ovatus
  • opuchlak lucernowiec Otiorhynchus ligustici

Pędraki są to larwy chrząszczy, które żerują w ziemi żywiąc się korzeniami. Doprowadza to do uszkadzania system korzeniowego uprawianych roślin, a tym samym do ich zamierania. Wśród pędraków najczęściej występujących w naszych uprawach najpowszechniejsze są  larwy chrabąszcza majowego (Melolontha melolontha).

Zimują pędraki i dorosłe chrząszcze w glebie na głębokości do 1 m. Dorosłe osobniki wychodzą z ziemi wiosną, w kwietniu lub maju, i przystępują do objadania liści różnych drzew, w tym młodych drzewek owocowych. Ten okres żeru, zwany rójkowym, trwa około 6 tygodni. Zapłodnione samice zakopują się w ziemi na głębokość około 20 cm i tu składają po 10–30 jaj w kilku złożach. Rozwój jaj przy dogodnych warunkach trwa około 6 tygodni. Wylęgające się drobne pędraki żyją początkowo w warstwie próchnicznej i odżywiają rozkładającymi się częściami roślin. W drugim roku pędraki żerują pojedynczo na korzeniach roślin. W końcu czerwca lub w lipcu, po pierwszym linieniu, zwiększa się wyraźnie ich apetyt, ale najbardziej żarłoczne są w trzecim roku rozwoju, zwłaszcza wiosną, w maju i czerwcu. Czwarty rok jest rokiem przepoczwarczenia. Pędraki żerują wtedy krótko, następnie wchodzą do głębszych warstw gleby, sporządzają tam „kolebkę glebową” i przepoczwarczają się. Już w sierpniu z poczwarki wychodzi dorosły chrząszcz, który pozostaje w kolebce aż do wiosny.