Wciornastki należą do rzędu Przylżeńce (Thysanoptera)
Wciornastki widzane gołym okiem przypominają małe zółto-brązowe kreseczki. Rozmiar ciała nie przekracza zwykle 1 – 3 mm.
Wciornastki rozwijają się przechodząc 6 stadiów: jajo, dwa stadia larwalne, protonimfa, nimfa i postać dorosła. Samica składa jaja do wnętrza liści, płatków lub w miękkie miejsca na łodydze. Natychmiast po wykluciu larwa rozpoczyna żer na spodniej stronie liści. Przechodzi w ten sposób dwa stadia, po czym spada na podłoże aby przepoczwarczyć się pod jego powierzchnią. Kolejne dwa stadia – protonimfa i nimfa, nie odżywiają się. Mogą się przemieszczać, ale robią to tylko w przypadku zagrożenia. Dorosłe i larwy zimują, w ciepłych kryjówkach np. w szczątkach roślinnych, spękaniach ścian, tkaninach lub w glebie.
Dorosły owad żyje wprawdzie tylko 2 do 4 tygodni, ale może w tym czasie złożyć kilkadziesiąt jaj z których wylęgną się larwy, a następnie rozwiną kolejne owady dorosłe (cykl życiowy trwa ok. 10 – 30 dni). W ten sposób w zależności od warunków klimatycznych, w jednym sezonie wciornastek może wydać od 3 do nawet 13 pokoleń (pod osłonami), co czyni go wyjątkowo niebezpiecznym wrogiem roślin.
Wciornastki na ogół odżywiają się sokami roślin lub nektarem kwiatów (bardzo rzadko bywają też drapieżnikami), ale tylko część z nich stanowi poważne zagrożenie dla roślin.
Pierwszymi objawami pojawienia się na roślinie wciornastków, są maleńkie, jasne, liczne plamki, widoczne na wierzchniej stronie liści lub na pędach. Z czasem plamki przybierają postać wydłużonych, srebrzystych smug, a na ich powierzchni widoczne są drobne, ciemne punkciki, będące odchodami owadów.
Wciornastki są wektorami chorób m.in. brunatnej plamistości pomidora, czy wirusa plamistości tytoniu.
